Jednymi z pierwszych, którzy odważyli się zapuszczać w Karkonosze, byli Walonowie –  średniowieczni poszukiwacze skarbów, kamieni i minerałów szlachetnych. Zdani
na własną zaradność, dodatkowo zajmowali się myślistwem i korzystali z górskiej roślinności do celów spożywczych

i leczniczych.

Mikołaj i Salomon, studenci medycyny z Pragi, rozczarowani oficjalną nauką, pojawili się w pobliskich górach i wraz z zielarzami rozwijali wykorzystanie leczniczych właściwości tutejszych roślin. Laboranci obrali sobie za patrona Ducha Gór i ozdabiali swoje kramy zielarskie jego podobiznami.

Karkonoscy laboranci stworzyli odrębny cech zrzeszający 30 mistrzów, którzy zatrudniali czeladników. W swoich specyfikach wykorzystywali prawie 100 różnych korzeni, parę rodzajów drewna, kilkadziesiąt rodzajów jagód, kwiatów i nasion. Wytwarzali ponad 200 leków.

W 1810 r. w karkonoskiej wsi Staniszów (Stonsdorf) opracowano recepturę likieru ziołowego z dodatkiem soku z jagód i innych owoców leśnych. Ten rodzaj likierów zwany jest do dzisiaj staniszowskim (typu stonsdorfer) i Likier Karkonoski należy właśnie do tej grupy.

Zainspirowany opowieściami o laborantach, przewodnik górski i magister chemii Tomasz Łuszpiński opracował recepturę i na własne potrzeby wykonał pierwszy litr likieru typu staniszowskiego. Wiele osób z jego otoczenia doceniło likier ziołowy jako lekarstwo na różne przypadłości.

11 czerwca 2012 roku Likier Karkonoski pojawił się na rynku i można go było kupić w 200 punktach sprzedaży na terenie całych polskich Karkonoszy. Rok później został wpisany na Listę Produktów Tradycyjnych prowadzoną przez Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi.

Z okazji dziesięciolecia Likieru Karkonoskiego wyprodukowaliśmy limitowaną, luksusową edycję likieru, słodzonego miodem naturalnym. W hołdzie dla Ducha Gór, dostępna jest w ceramicznej butelce o kształcie Karkonosza.